Allereerst, let niet op de spelling. Dit is snel getypt, het voornaamste doel is dan ook om je op de hoogte te houden van onze avonturen

Dag 5 Polonnaruwa > Sigiriya > Kandy

Zoals je eerder hebt kunnen lezen; de volgende dag wilde de via Sigiriya naar Dambulla reizen. Vanuit Dambulla wilde we de bus pakken naar Kandy.

Ons eerste stop was Sigiriya, een enorme rots waar mensen naar boven kunnen klimmen met een topview van ongeveer 30 km in de verte. Het kost moeite om op de top te komen maar dan heb je ook wat. Sander had in het begin natuurlijk wat last van hoogtevrees, dit was al snel voorbij nadat bekend was geworden dat dit op de blog beschreven zou worden. Uiteindelijk was hij dan ook (terecht) trots op zichzelf. We hebben hier heel veel foto’s genomen en dit was voor mij in ieder geval, tot nu toe het hoogtepunt van mijn vakantie.

Na onze klimtocht zijn we door onze chauffeur naar Dambulla vervoerd en vanuit Dambulla hebben we de bus gepakt naar Kandy. Kandy is een plaats gelokaliseerd in de bergen waar je een aantal leuke attracties hebt zoals tempels, olifanten parken, thee plantages, wandel parken en een botanische tuin. Kortom veel te doen dus….

Dezelfde dag zijn we bij aankomst in Kandy, het centrum in geweest omdat ik mijn lenzenvloeistof in het vorige hostel was vergeten. Nadat dit weer in voorraad was zijn we naar de KFC geweest. Niet om een kip roti te eten nee, we hebben een large zinger menu genomen. De kip smaakte echter toch wat anders dan in Nederland, ondanks het smaakverschil was het lekker.

Na onze avond maaltijd zijn we naar een enorme Budha tempel geweest dat bij een groot meer ligt. Hier vindt 3 maal daags een ceremonie plaats.

Er is een speciale gedeelte binnen de tempel dat alleen opengaat tijdens de ceremonies. In dit specifieke gedeelte bevindt zich een gouden tand van Buddha. De rij van mensen die een offer willen brengen aan Buddha is dan ook vrij lang. Omdat hier en daar mensen wel eens willen voordringen levert dat de nodige conflicten op.

Nadat dat we klaar waren met het nemen van de foto’s van deze gouden tand wilden we weggaan. Wij waren als een van de eerste natuurlijk aanwezig. Op het moment dat we weg proberen te gaan werden we door een boze groep van Nederlanders en Italianen (50,60 +) aangesproken met de boodschap dat we niet de goede uitgang volgden. Ik begreep hen natuurlijk wel, ze willen namelijk snel een foto maken en weer weg zijn maar zo werkt dit natuurlijk niet vrienden. Ze werden hierop echt boos en het leken wel allemaal schoolkinderen die vochten om een laatste cadeautje van Sinterklaas. Ik had natuurlijk mijn rugzak bij me en aangezien ik wat langer ben dat de gemiddelde personen die hierbij aanwezig waren, draaide ik snel rond waardoor de tas vol in het gezicht of camera’s van deze personen kwam. Daarna heb ik me vanzelfsprekend wel geëxcuseerd en een vriendelijke lach op mijn smoel getoond.

Na het incidentje hebben wat foto’s genomen en zijn daarna weer naar het hostel gegaan. Daar hebben we de planning voor de volgende dag besproken.

Dag 6 Kandy

De Tuk Tuk die we de dag ervoor hadden geregeld was netjes op tijd. 7H15 i.p.v. de 7h00 wat afgesproken was. Sander zat half wakker op de bank te wachten voor de Tuk Tuk, ik vertrouwde op mijn roots en kwam 15 min later naar buiten en was dus mooi op tijd .

We zijn de dag begonnen met een bezoek aan een theefabriek. Althans dat moest het voorstellen, we hadden duidelijk gemaakt dat we een rondleiding door een werkende fabriek wilde krijgen. In deze fabriek was echter geen personeel meer werkzaam en werden de machines speciaal voor ons aangezet.

We hebben te horen gekregen hoe thee wordt geproduceerd en hoe de verschillende soorten theesmaken tot stand komen. Na de rondleiding hebben we de mogelijkheid gekregen om verschillende soorten thee te kopen. In de Nederlandse supermarkten zijn deze theesoorten echter ook te verkrijgen voor een goedkopere prijs. Wij hebben bewust niets gekocht, een specifiek aantal percentage van onze inkopen gaat namelijk naar de Tuk Tuk chauffeur ter beloning. Wij waren van mening dat we hem al redelijk goed hadden betaald voor het transport.

Onze 2de attractie van de dag was het bezoek aan een botanische tuin. Voor mensen die niet weten wat dit inhoudt, het is een enorme tuin met vele soorten bloemen, planten, bomen en zelfs insecten. Achteraf waren we blij dat we een student korting hadden weten te regelen met mijn OV chipkaart. Bij bezoek aan een aantal specifieke plekken scheelt het namelijk een flink aantal dollars voor je portemonnee als je student bent.

Op tripadvisor hadden we gelezen dat er ook een gedeelte was met spinnen en slangen. Ik kan je wel vertellen dat we tijdens ons bezoek aan deze schitterende tuin niet gelijksoortigs hebben gezien. Het enigste was dit uitje bijzonder heeft gemaakt was een verdwaalde slang waarmee de Indiase Steve Erwin in mij is ontwaakte. (zie video op FB)

Verder hebben we mensen gezien die 2 generaties ouder waren dan ons, dat was dan ook het voornaamste doelgroep van deze botanische tuin.

Na de eerder beschreven faalactie hebben we een bezoek gebracht aan een houten fabriek waarin beelden van hout van begin tot eindproducten worden bewerkt. Zo werd ons getoond hoe Buddha beelden voor 10.000 dollars of meer werden verkocht. We hebben als studenten niet genoeg geld om dit te kunnen betalen en zochten daarom al gauw de uitweg. Onze Tuk Tuk chauffeur begon zich al hieraan te ergen aangezien hij hier geen extra winst op ons kon behalen.

Dag 7 Kandy > Dalhousie > Ella

De volgende dag zijn we weer vroeg wakker geworden en vetrokken richting Dalhousie. Dit is een klein dorpje in de bergen. Daarvoor hebben we eerst de trein gepakt en daarna gelijk Tuk Tuk gereld i.p.v een bus om te voorkomen dat we op hetzelfde tijdstip zouden arriveren als de andere backpackers. De hostels zijn in Dalhousie namelijk vrij beperkt en we wilden natuurlijk een goede onderhandelingspositie hebben. Het onderhandelen gaat steeds grover en ik ben soms meer brutaal dan normaal. Sander wees me hierop aan en ik probeer dan ook meer rekening te houden met de mensen met wie ik onderhandel. Zij proberen namelijk iets te verdien en ik zou precies hetzelfde doen als ik in hen schoenen stond.

Adams Peek (Sri Pada) bevindt zich in Dalhousie. Op de top van de berg zijn de voetafdrukken van Buddha te zien. Dit is de eerste plek waar Buddha zijn voeten heeft gezet en waar vlinders naartoe gaan als ze zich in de laatste fase van hen leven bevinden.

Belangrijk om te weten: het topje van de berg is alleen te voet te bereiken en daarvoor dient men ongeveer 5200 trappen te lopen (6k afstand). De route naar het topje van de berg kan het beste worden afgelegd midden in de nacht, het is namelijk koeler en als je boven bent kun je ook nog eens de zonsopgang zien. De gemiddelde tijd dat men hierover doet is 2,5 uur.

We zijn om 01h45 begonnen met lopen en liepen in het begin vrij stevig door.

Na een kilometer of twee begonnen we al onze benen te voelen. Gelukkig had ik een goede motivator aan mijn zijde! De laatste km hebben we om de 15 trappen 1 min pauze moeten nemen om het vol te houden. De tijd die we hadden neergezet was netjes en zo konden we een goede plek uitkiezen om te gaan zitten.

Tijdens het lopen waren we helemaal bezweten maar eenmaal aan de top werd het snel koud. Gelukkig hadden we nodige kleding bij om warm te blijven.

Het werd al snel wat drukker, iedereen stond klaar met de nodige camera apparatuur en telescopen. Ook de pickpockets stonden netjes verzameld in de menigte, klaar om toe te slaan. Gelukkig hebben wij beide een goede radar voor deze mensen en zijn we niets kwijt geraakt.

De zonsopgang was een beetje teleurstellend, het was nogal bewolkt waardoor de zon niet goed te zien was. Desondanks zijn we trots op het feit dat we de uitdaging zijn aangegaan en een goede les hebben geleerd. Nooit opgeven! Trap lopen is vanaf nu een eitje voor ons. Op de terugweg zagen we mensen met enorme stapels kleding en andere goederen op hun hoofd naar boven lopen. En wij mag klagen dat we pijn hadden in onze benen terwijl we een rugzak hadden.

Bij terugkomst in het hostel hebben we ons opgefrist en de trein gepakt naar Ella. Hoe we de trein hebben gehaald dat zal ik nooit vergeten. Een normale rit met de bus duurt 1h15, onze Tuk Tuk chauffeur heeft er 45 min over gedaan. Met bochten in de bergen om de 200 meters was dat geen fijn gevoel..

De treinreis maakte onderdeel van de mooiste treinreis van de wereld, we hebben dan ook schitterende foto’s gemaakt ter herinnering. Omdat er weer geen plek was in de trein ging Sander op zijn backpack zitten. Na een paar minuten horen we gegiechel op de zitplaatsen naast hem. Het is een groep Chinezen schoolgirls die in Sri Lanka waren voor vrijwilligerswerk (monniken en kleine kinderen Engels les geven) . De heer Cramer is blijkbaar een ware attractie voor hen, hij lijkt op een van de Twilight acteur. Wat een bofkont is het he!

Hun begeleidster was van Sri Lankese afkomst en begon al gauw tegen Sander en mij te praten. Zo vertelde ze dat we tijdens ons leven een verschil moesten maken voor de wereld. (kinderen helpen, Sri Lanka helpen, arme mensen helpen) Wij hebben haar verteld dat we haar visie delen, gelukkig moest ze al gauw met haar leerlingen uitstappen en eindigde de levenspreek hierbij.

Dag 8 Ella

Ons hostel in Ella was een homestay, wat een ervaring! Eenmaal aangekomen op het station werden we aangesproken door een vrouw die een hostel had met supersnel wifi, warme douches, tv en lekkere bedden voor een spotgoedkope prijs. Dat laten wij als backpackers bazen natuurlijk niet links liggen en gingen dan ook in op de aanbod.

De weg naar het hostel was mooi maar wel lang, helemaal aan de top van de bergen. Het laatste deel is Sander uitgestapt omdat de Tuk Tuk het gewicht niet aankon. Eenmaal aangekomen besef ik dus dat we in de middel of nowhere zitten en was dan ook sceptisch over deze nieuwe ervaring.

De eigenares (Ashiri) van het hostel woonde alleen met haar twee kinderen (een dochter 9 en een zoon 16 ). De vader van de familie werkt in Dubai en onderhoudt de familie vooral op afstand.

We werden met open armen ontvangen, beide kinderen kwamen ons gelijk begroeten. In het begin waren ze nog een beetje verlegen maar na het avondeten was werden ze wat meer open en konden we lange gesprekken voeren.

Het avondeten bestond uit Chicken curry, rijst en groeten. Daarvoor moest de eigenares wel op een neer naar het centrum. Als ze de shortcut pakte dan was ze 25 min onderweg. Toen ze terugkwam was ze dan ook helemaal buiten adem…

Ze zei tegen ons dat ze dit wel 2 x per dag doet. Ze vindt het leuk om in de bergen te wonen, ze kan genieten van de rust en heerlijk uitzicht die haar woning biedt.

Sander & ik zijn rond 9 uur gaan slapen. De tocht die we naar Adams Peak zat nog in de benen en we hadden nog flink wat slaap in te halen.

Dag 9 Ella

Voor de eerste keer tijdens deze vakantie zijn we pas om 9h00 wakker geworden. De ultieme rust in de bergen heeft ons goed gedaan en we zijn weer helemaal fit aan de dag begonnen.

Na een heerlijke ontbijt (toast & omelet) zijn we het centrum ingegaan. De weg naar het centrum is niet makkelijk. We moesten twee keer door een theeplantages lopen waarbij de weg zo stijl is dat we bijna op ons plaat gingen.

Voor de dingen die we in Ella wilde zien leek het ons handig om een scooter te rijden. (Ook al heb ik nooit eerder een scooter gereden) Onderweg naar het centrum had Sander mij uitgelegd hoe een scooter gestart moest worden en hoe ik moest wegrijden.

Het begin ging lekker maar na de eerste paar honderd meters reed ik wel in de modder waardoor ik vol moest remmen en moeite had om weer op de normale weg te komen. Ik had het al vrij snel door en de ritten door de bergen gingen dan ook steeds lekkerder. Voor ik het wist haalde ik gevaarlijke inhaalacties uit waardoor ik anderen in gevaar bracht.

Tijdens onze dag in Ella hebben we een aantal plekken bezocht zoals een waterval, een werkende theeplantage en een cave tempel. Voor de rest hebben lekker gecrost door de bergen en zijn we af en toe gestopt om foto’s te nemen of een hapje te eten.

Voordat we de scooter weer ingeleverd hadden hebben we onszelf getrakteerd op een fullbody massage. De spierpijn van Adams Peak was hiermee wat minder geworden.

Vervolgens zijn we teruggegaan naar ons hostel om ons op te frissen en weer uit eten te gaan. Dat ging niet helemaal soepel, er kwam geen water uit de douche kraan. Daarvoor moest de water Tank aangezet worden en minimaal 15 min gewacht worden voordat er stromend water was. Lekker douchen in de bergen met koud water…

Het zijn deze kleine dingetjes zoals deze die mij laten beseffen hoe goed ik het in NL heb. Achteraf kan ik jullie dan ook mededelen dat ik me om niets druk heb gemaakt. Het leven kan zo simpel zijn. Deze familie moet een keuze maken of ze TV willen kijken (1 zender) of dat ze Internet willen (1 stopcontact) gebruiken. Voordat ze willen douchen moeten ze alles gereed zetten. Als ze naar de WC willen kunnen ze dat beter in de natuur doen want de WC kan je niet doortrekken en als je iets nodig hebt dan kan je beter je bergschoenen aantrekken want de weg naar het centrum is niet kort.

Na het opfrissen zijn we weer richting het centrum gegaan en hebben we de scooters weer teruggebracht. Voor het avond eten hebben we een restaurant uitgekozen wat goed aangeschreven stond in de Lonely Planet. Dit keer kozen we niet voor een chicken curry maar een steak met aardappelen. De chocoladetaart als toetje was heerlijk en aangezien het nog vroeg wilde mijn grote vriend Sander de terugweg wandelen. Na de eerste steile 100 meters stem hij toch maar in om een Tuk tuk naar huis te pakken.

Voordat we gingen slapen hebben we wat tijd besteed met de familie en een spelletje gespeeld : Caremboard. Caremboard is een veel gespeeld spelletje in Sri Lanka, ik ken het van mijn vakanties in India.

Caremboard is eigenlijk een houten vierkant waarbij er op het bord een vierkant met dubbele lijnen staan afgebeeld. Op elke hoek van het bord zijn gaten gemaakt (4). Het spel begint met 20 (witte & zwarte) ronden schijven die simetrisch in het midden zijn geplaats. Het doel is om de schijven in een van de hoeken te schuiven.

Het jongetje was goed en had een mooi aantal slagen, het was duidelijk zichtbaar dat ze het leuk vonden om met een tata en niet westers tata te spelen.

Dag 10 Ella > Udala > Mirissa

Na een stevige ontbijt hebben we rond 8h00 afscheid genomen van het lieve gezin en hebben we de bus gepakt naar het centrum. Vanuit het centrum wilde we namelijk doorreizen naar Udala. Daar wilde we overnachten en de volgende ochtend een vroege safari trip doen. In de ochtend kan je de dieren namelijk het beste zien. Er is flink wat verandering geweest in de planning maar later meer hierover..

Terug naar onze rit naar het centrum van Ella waar we de bus naar Udala wilde pakken. Tijdens de afdaling stopte ons bus abrupt op een scherpe bocht, reden er zat een vrachtwagen vast in de modder en de weg was te smal voor ons bus om daar nog langs te kunnen gaan. We hebben de laatste km maar te voet afgelegd. Bij de bushalte stonden een paar mannetjes te wachten die toeristen probeerde te overhalen om een taxi te nemen i.p.v. een bus.

Sander & ik hebben er een soort van sport gemaakt om met deze mensen te trollen (grappig gesprek te voeren). Zo bieden ze aan voor 5000 Rupies rechtstreeks naar Udawala te gaan, waarop wij zeggen….no we are students, if you come with us you pay 500 for bus. De taxi chauffeurs hebben hier niets op te zeggen en moeten vaak hierom lachen.

Tijdens onze busreis naar Udawala ontmoeten we twee chille Nederlandse dames die toevallig ook naar Udawala gaan. Via hen vernemen wij dat Udawala niet echt een chille plek is om te overnachten en dat ze na de safari park gelijk doorgaan naar Tangole. Het komt voor ons ook goed uit, we splitten de kosten van safari park en zijn ook weer op weg naar onze volgende bestemming, te weten: Mirissa.

De safari park was nice, we hebben een jeep voor 4 personen geregeld en de chauffeur kon ons overal naartoe brengen. Zijn Engelse vocabulaire was vrij beperkt : big, elephant, leopard, buffalo, lake, safari trip end.

We hebben apen, olifanten, herten, buffels en luipaarden gezien. Het laatste wordt niet vaak gespot dus we hebben geluk gehad. Olifanten hebben we veel gezien, vooral in kuddes. We hebben we zelfs een aanval van een olifant op onze auto meegemaakt. De moeder van een baby olifant vond dat we te dichtbij kwamen en deed een aanval op onze jeep. De chauffeur was niet zo onder indruk hiervan en maakte vanuit de auto een luide oerwoud geluid waardoor de olifant schrok en weer de bosjes indook. De aanval was tegelijkertijd mooi en schrikbarend. Ze zeggen ook wel eens, je moet niet durven om tussen de moeder olifant en haar kindje te komen. Dat blijkt maar weer eens. We hebben met onze camera het bewust moment weten te vastleggen!

Na het geweldige safari trip hebben ongeveer een uur op de weg gestaan omdat we niets wisten welke bus we moesten pakken en in welke richting. Iedereen wijst de andere kant op en dat maakt het niet gemakkelijk om een beslissing te nemen. De hulp van een aardige meneer kwam op tijd en hij regelde twee Tuk Tuks voor een goede prijs en we waren zo onderweg naar de bushalte waar onze bus zou komen.

De Nederlandse dames gingen mee omdat ze naar Tangle gingen, dezelfde richting op als onze einde bestemming van die dag: Mirissa. Eenmaal de bus ingestapt (helemaal voorin naast de buschauffeur) worden we door de franse dames waar we naartoe gaan en hoeveel we zojuist hebben betaald. Na een paar zinnen wordt snel duidelijk gemaakt dat ze zijn afgezet, ze moeten namelijk evenveel als onze betalen voor een kortere afstand en ze moeten ook nog eens extra betalen voor het dragen van twee zware backpacks. Als blijkt dat ik Frans spreek begint het gesprek snel op gang te komen ;) De frans dames geven aan dat het handig is om af en toe een Franse gids te hebben.

Wij informeren hen dat de Nederlandse dames dezelfde eindbestemming hebben als hen. Tangle. Daarvoor dienen we allemaal nog een keer te overstappen op het busstation van Talamaluwe. Op het busstation van Talamaluwe hebben we een uur gewacht voordat de bus kwam. Er bleek een belangrijke politieke bijeenkomst te zijn rondom het busstation vandaar dat er minder bussen gingen dan normaal. Een dronkenlap heeft ons de goede bus aangewezen en zo waren we weer op weg.

Mirrissa hebben we ongeveer om 8 uur s ‘avonds bereikt, we hebben een paar hostels bezocht en uiteindelijk een keuze gemaakt. Rond een uur of 21h00 gingen we eten en na een strandwandelingetje gingen we weer naar ons hostel om te slapen. Het was behoorlijk warm en daarvoor heb ik de dag erna gekozen om air conditioning op de kamer te regelen. Sander had hier last van maar als ik iets wil doen dan doe ik dat. Ook een mooi leermomentje voor Sander denk ik.

Dag 11 Mirissa

Aangezien we geen wekker hadden gezet werden we wat later waker dan normaal gesproken. We gingen rond een uur of 10h00 naar buiten om te ontbijten bij een lokale tentje waar we een clubsandwich en een bread omlet hebben besteld. Na het ontbijt hebben we het walvis kijken geregeld, dat is de reden waarom we naar Mirissa zijn gekomen.

Daarna hebben we alles vertikt en lekker lui op het strand gelegen, 4x opgestaan om twee keer een duik in de zee te nemen en twee keer om een Lion te drinken. (halve liter Sri Lankees bier)

Toen we terugkwamen in het hostel hebben we gemerkt hoe verbrand we waren. Ja ik ook! Ik heb een paar jaar geleden 10 dagen Kos en 10 Curaçao achter elkaar gepakt en nooit last gehad van de zon.

Mijn neusje was lekker aan het glimmen en mijn schouders waren ook een beetje rood. Gelukkig was de dag erna weer alles in orde en had ik niet meer last hiervan.

S ‘avonds hebben we lekker op het strand gegeten, lekker de palmbomen in het zicht en de watergolven van de zee die op 10 meter afstand stoppen. Ook voor het eten hebben we moeten onderhandelen, de vissen zijn dezelfde ochtend gevangen en daarvoor moesten we natuurlijk een goede prijs regelen. We hebben weer als bazen onderhandeld en een goede prijs gefixt voor een barracuda en een snapper. Na het eten hebben we wat gechild met belabberd internet en gingen we slapen. De wekker ging namelijk om 6h00, tijd om wakker te worden om walvissen te spotten.

Dag 12 Mirissa

Wat me opviel is dat ik al een paar keer eerder wakker ben geworden omdat ik hem wil laten zien dat ik wel vroeg wakker kan worden als het echt nodig is. Het is vakantie waarom zou ik vroeg wakker worden als het niet echt nodig is, toch? Er stond een Tuk Tuk voor ons klaar die ons naar het haven zou brengen (5 min onderweg met 3 minuten stilstaan door verkeer)

We waren een van de eerste op de boot en hadden hierdoor de mogelijkheid om beneden te zitten met relaxte stoeltjes of boven te staan. We zijn frissen en jongens en kiezen dan ook de bovenverdieping. De zee was best ruig en de golven waren best hoog. Gelukkig hadden ze op de boven verdieping van die kussentjes gelegd zodat mensen die slaaptekort hadden nog konden slapen.

(Sander heeft dit hard nodig) Als we maar eventjes een vaste plek hebben in het dagelijkse vervoer dan is die kerel zo weg...Hij wordt ook boos als je hem even wakker maakt.

De heenweg naar de walvissen duurde echt lang, minimaal 2h00. Af en toe werd de boot stop gezet om de spanning er weer in te brengen , het is enigste wat we te zien kregen was tonijn.

De broodjes die we op de boot als ontbijt hadden gekregen waren niet helemaal goed gevallen bij sommige mensen. Alle mensen die zeeziek waren achterin de boot geplaatst . Ze waren heel bleek en zagen er niet goed uit, af en toe moesten we een rustperiode inlassen om ze weer bij te laten komen.

Nadat dat we op de bestemming waren gekomen waar de walvissen zouden moeten opkomen, bleek er geen walvissen rond te zwemmen. Sander en ik dachten dat we morgen weer vroeg zouden moeten opstaan om dit gebeuren met onze ogen te kunnen zien. Toen we op de terugweg waren naar de kust bleven ons boor ongeveer 01h00 van de kust drijven. Er waren minimaal acht boten in de buurt te bekennen. Nu moet het komen dachten wij, en ja hoor een enorme bultrug die op komt om water omhoog te spuiten op zo’n 200 meter afstand. Wat was dat beest indrukwekkend groot zeg, minimaal 15-20 meter lang, groter dan ons boot in ieder geval.

De walvis kwam twee keer op in een periode van 0-40 minuten en toen moesten we weer weg. In het begin dacht ik dat het misschien wel een grap was, dat iemand een walvis pak aan had gedaan en ons op die manier zou kunnen foppen. De tweede keer bleek het echter te waar om een recreatie te zijn.

De bootvaarders hadden hun geld verdiend en kondigde zo aan dat het tijd was voor de lunch en dat ze ons naar de kust zouden brengen. Zo gezegd zo gedaan en we waren binnen 30-45 minuten weer op de haven op weg naar ons hostel. Daar hebben we een plan gemaakt hoe we de komende dagen nog gaan besteden omdat we eigenlijk voorliepen op onze planning.

We hebben gepland dat we vanuit Mirissa nog een keer naar rechthet rechter gedeelte van Sri Lanka gaan, naar het Yala national park. Het park staan bekend om haar luipaarden en andere zoogdieren. Als we dat niet doen komen we namelijk te vroeg aan in Hikkaduwa. Hikkaduw a wordt gekenmerkt als het strand waar je het beste kunt surfen en feesten in Sri Lanka. Het belooft een mooie afsluiter te worden maar daarvoor gaan we dus via Galle nog naar Yala national park.

Dag 13 Mirissa > Galle

Galle wordt ook wel het kleine Venetië van Sri Lanka genoemd. Je kunt kleine overeenkomst terug zien, zoals de kleine winkeltjes, boetiekjes, gangpaden, bruggetjes en smalle straatjes. Het eten is heel duur en er zijn heel veel westerse toeristen. Sander en ik wilde kijken hoe dat net eventjes buiten het centrum was, we zijn gaan lopen en op 15 min lopen komen je weer de lokale tentjes tegen waar bijna geen enkele toerist meer te zien is. Na 2 sausage buns, 1 cake en een chicken pizza gingen we weer wandelend het centrum in. Galle blijkt ongeveer 300 jaar geleden in het bezit te zijn geweest van de lage landen. Dit kun je herkennen aan de gebouwnamen en een aantal standbeelden die naar Nederlanders verwijzen.

Als iemand ons iets probeert te verkopen zitten we er dan ook gelijk bovenop. How are you my friend, I haven’t met you for a long time. Where have you been? We were here 300 years ago and now you have taken my country? Sri lankese mensen zijn vaak onder de indruk van onze praatjes en klappen vaak dicht of moeten lachen. Wij kunnen er altijd wel om lachen…

Nadat we in het centrum een paar souvenirtjes hebben gekocht hebben we ons opgefrist in het hostel en een tentje opgezocht in het centrum waarmee we onze legen buiken konden vullen. We hebben een gerecht voor 2 personen besteld: rijs met 10 curry’s, onbeperkt refill voor rijst!

Ik heb de gewoonte om na het eten wel iets zoets te eten. (dat is kenmerkend voor de hindoestaanse cultuur) Dit is de verklaring voor mijn 2 gekozen bolletjes ijs.

Na onze avondmaaltijd zijn we in de lobby van ons hostel gaan chillen met goed internet en hebben we ons spullen weer ingepakt voor Tissamahara. Dit is een

Kleine stad waar de meeste mensen overnachten als ze een safari trip naar Yala willen doen.

Morgen vertrekken vroeg met de bus waar we hopen om weer een goede hostel te vinden en ’s middags mooie vogels te zien in het Bundala vogel park. Ik heb mijn verrekijkers bij en kan dus weer de parkranger uithangen.